همه دنیای من...

شب ها که بغض می کنی

دنیا سکوت می کنه
زمان به صفر می رسه
زمین سقوط می کنه
شب ها که بغض می کنی
به مرز ِ مرگ می رسم
به گریه کوچ می کنم
ببین چقدر بی کسم
دریایی از آرامشی
من طرحی از خروش رود
زیبا ترین شعر ِ جهان
چشمای ِ غمگین ِ تو بود
پشت کدوم ساعت شهر
درگیر ِ این سفر شدی؟
چه دیر به هم رسیدیمو
بی وقفه شکل ِ هم شدیم
تو که به غنچه کردن َ گلای باغچه دل خوشی
از عمق خاکستر شب
چگونه شعله می کشی
فرصت بده گریه کنم
که بی نهایت عاشقم
فکر گریز ِ از شب و طوفان این حقایقم
بگو کجای ِ زندگی
گم شده بودی عشق ِ من
که خاطرات ِ من همه در تو خلاصه می شدن

اشکهایم رهایم نمیکنند نا بسامانی تا به کی ؟

نمیدانم فقط این را میدانم که دوستت دارم

و میخواهم تا زمانی که نفس میکشم لایق قلب مهربانت باشم

مدیون اشکهای منی اگر فراموشم کنی